HERKESE MUTLU HAFTA SONLARI!

Uzun bir aradan sonra…….

Yok yok artık bir klasik haline gelen cümleyle başlamıyorum bugün. Çünkü ben bile sıkıldım bu cümleden :)

2016 bana şanslı geldi. En azından kimileri için radikal olmasa da benim için hayatımdaki gidişatı ciddi derecede değiştirecek kararlar aldığım, güzel gelişmelerle karşı karşıya kaldığım günlerle geldi bana 2016. Çok şükür mutsuz eden, yıkan, üzülerek karar aldırtan değil; başarıyla, sevgiliyle, kısmetle, bereketle geliveriyorlar. Tüm 2016 böyle olur inşallah :)

Öncelikle; hayatımızda iki kişilik çok güzel bir karar aldık. Kısmetli bir karar diyelim şimdilik :) Henüz zamanı var. Biz sadece ilk adım için; bir adım attık :) Bu konudaki detaya şimdilik girmiyorum. Zamanı geldiğinde bunu da sizlerle dolu dolu paylaşıyor olacağım. Sadece kalbimdeki kelebeklerin anlamını es geçmek istemedim :)

Sonraki gelişmelerim ise; işimle alakalı. Hiç beklenmedik bir şekilde güzel bir iş değişikliği yaptım. Fakat bu iş değişikliğini hayatımda önemli yere koymama sebep olan şey; adının yeni iş olması değil, hayatımdaki gidişata yön vereceğim, çizgimi daha net çizebileceğim, ileriye dönük bir hedefime adım atabileceğim yeni bir iş olması. Ne istediğime karar verdiğimi düşündüğüm anda gelen bir iş. Henüz çok yeni, inşallah uzun soluklu olur. Ama her şeyden önce, bu işin içerisinde olmak, kıymetli insanlarla bir araya gelmek bile uzun ya da kısa bana çok şey katacağını, hayatımdaki yönlendirmelerimi ciddi derecede etkileyeceğini düşünüyorum.

Eğitim hayatımda ise; okulumun 6. Dönemi başlamış bulunmakta. Geçen dönem, üniversite hayatımdaki en iyi giden süreçlerden biriydi. Bu döneminde daha iyi olması için çaba göstericem. Bu yüzden tüm gelişmelerin yanında, derslerimle ilgili araştırmalara, planlara başladım bile. Fakat benim her zaman savunduğum ve tercih ettiğim bir yöntem var ki; oda her şeyin okuldan ibaret olmadığı. Açık konuşmak gerekirse, şuanda 23 yaşında bir birey olan kimliğime kattıklarımı üniversite hayatımdan değil, iş tecrübelerimden ve çevremdeki kıymetli insanlardan kattım.  İş yerine okulda daha aktif olmayı tercih etseydim, nasıl olurdu soru işareti ama ben bu yolumdan oldukça memnunum.  Bir üniversite öğrencisinin, not için değil bilgi için, deneyim ve tecrübe için çaba göstermesinden yanayım.

Gelişmeler, süreçler böyle giderken bahsettim mi hatırlamıyorum ama ben Oğlak burcu olmanın verdiği bir özelliği aşırısıyla yaşıyorum; düzenli olmak. Bu derli toplu bir oda, çanta, kitap defterden ziyade; düzenli ve planlı bir ilerleyiş takıntısı. Yani aslında her şeyde var. Bu yüzden bu süreçte bunun psikolojik gerilimini yaşıyorum biraz. Yapacağım işler, planlar, öğrenme süreçleri, kendimi geliştirmem için yapmak gerekenler, genel olarak yapmam gerekenler, huzurlu olduğumu hissettiğim şeyler için yapmam gerekenler :) gibi gibi plan program ve soru işaretleri dönüyor kafamda. Öyle fazla dönüyor ki geceleri uyku tutmuyor! Kulağa saçma gelebilir. Bende yenmeye çalışıyorum; düşünmeye ne olacak nasıl olacak değil icraat göstermeye çalışıyorum.

Fakat şunu da kabul etmek gerekir ki, mükemmeliyetçilik de bir yere kadar arkadaş! Her şey her zaman doğru düzenli iyi olacak diye bir kaide yok! Size değil kendime bir serzenişti bu! :) 

Bu düşüncelerimin içinde tabi ki olması gereken, fırsatım olup ertelediğim şeylerde yok değil. Öyle her şey iyi olacak değil ya sitemi bunlar için geçerli değil!

İşin özü; iki aydır sporu aksatıyorum! Zar zor parasını ödediğim ama bol bol ara verdiğim sporum! Hayatımda sporu disiplin haline getirmek; gerçekten en büyük hayalim. Bu yüzden gözümü karartıp girdim bu işe, ama gelin görün ki; sürekli bir bahanem çıkıyor ve ben bunu artık bir an önce yenmek istiyorum kendime çok kızıyorum!

Diğer bir nokta ise; Kendimi mutlu hissettiğim, bir zamanlar bol bol yapabildiğim bir şeyi uzun zamandır hiç yapamıyorum ve bence bu bir insanın hayatındaki en büyük eksiktir! Kitap okumuyorum. Çünkü yorgunum, çünkü uykum var, çünkü yoğunum, çünkü çünkü…. Ne anladım bu işten? Kitap okuyamıyorsan, ot gibi yaşıyorsun arkadaşım!

Dil! Dil! Dil!

Bu devirde, bu zamanda, bu teknolojide hala dilimi geliştirmeye çalışıyorum! Kitap okucam, film izlicem, müzik dinlicem; ... Neler neler… Yapılması gereken her şeyi biliyorum. İşe yarayacağını da biliyorum; çünkü bunları yapmak yerine; dilimi nasıl geliştirebilirim diye tonla makale okudum, insanla görüştüm konuştum, hatta bir keresinde tıpkı spor gibi bir kursa güzelde bir ücret bayıldım; bu yaşımda ufacık maaşlarımla nelerden fedakârlık ederek…Nitekim sonuç? Koca bir alkış!

Son olarak gelelim bloguma…

Kendime bir kızgınlığımda; blogum için. Buraya her seferinde; artık daha düzenli yazıcam iddialarıyla geliyorum. Ve yine hüsran…

Geldik sona; çok uzun bir yazı olduğunun farkındayım… Hayatımdaki gelişmeler, durumlar ve öz eleştirilerle dolu bir yazı oldu. Belki size ucundan bucağından faydalı olur. Öz eleştiri yapmak; ve bazen acımasız olmak iyidir. Bir başkasından ezbere cümlelerle bunları dinlemektense, kendinize bunları söylemek daha faydalı olabilir. Çünkü her insan bir başkasından duyunca bir kıpırdar evet ya doğru der atağa kalkar… Ama kalktığı gibi de oturur. O yüzden siz siz olun, kendi öz eleştirinizi kendiniz yapın ve yapmanız gerekenlerin farkına varın; hayat dolu dolu yaşanmak için çok fırsat çıkartır karşımıza.


Siz yeter ki karar verin, isteyin. Bağımlı, mutsuz, rutinleşmiş, herkes yapıyor diye yapılan şeylerden vazgeçin. Kendi hayatınızı, kendi pişmanlıklarınızı, kendi mutluluklarınızı yaşayın; yaratın. Geçmişe dönüp baktığınızda; ertelediğiniz şeylerin pişmanlığı değil, harekete geçip başarısız olduğunuz şeylerin pişmanlığı üzsün sizi.

"Bu arada pek bir anlam uyandırmasa da bende, kutlayanların sevgililer gününü kutlarım :)"